“Kandan Kına Yakılmaz!”

Yazın kışa çevrildiği günler yaşadık memleket olarak. Acıya dönüştü tüm renkler. Zorlu günler, ağır günler yaşadık hep birlikte. Yüreklerimizi dağladı yanan ateşler. Evlere figan düştü, ocaklara ateş. Ateş altında günlerdi yaşanan. Soluk soluğa kaldı nefesimiz. Utkumuz tutuldu her adımda. En güzel, en genç, en umutlu yanımız vuruldu. Dayanılmaz günlerdi yaşanan. Hani Aşık Veysel diyor ya “iki kapılı bir handa, yürüyorum gündüz gece”. Bizlerde iki kapılı bir dünyada yürüyoruz. Bir kapısı savaş, bir kapısı barış bu dünyanın. Yürürken Ya savaştan yanasın, ya barıştan. Başka bir seçeneği yok bu yaşamın.

Nereye baksan kan, nereye baksan insanlık dıramı. Yoksulların trajedisi işte. Kimi denizlerin azgın dalgalarında buldu kendini, balıklara yem oldu. Kimi dağ başlarında kurda kuşa yem oldu. Sahillere vurdu gül tenli bedenleri çocukların. Kimi kan uykularda vurludu anne koynunda. Öldükleriyle kalmadı kimisi derin dondurucuda korundu, kimisi buz dolabında. Kimi düşleriyle öldü çocukların, kimi gülüşleriyle. Göç yolları umuttu bir zamanlar. Şimdi göç yolları ölüm oldu, zulüm oldu insanlığa.

Nereye baksan kan, nereye baksan ölüm. Birilerinin kirli, kanlı ve de karlı “yüce” çıkarları için dünyamıza indi ölüm. Kanı kanla yıkıyorlar bu zalimler. Kanı kanla yıkatıyorlar yine yoksul elleri, yoksul yürekleri, yoksul düşleri ile zulmedenler. Kendi elleri, utanası elleri pamuk gibi. Soğuktan sıcağa değmez. Ateş düşmez ocaklarına, yürekleri yanmaz bizim ölümlerimize. Ne söylediklerine bakmayın, dillerinin kemiği yok. Kanmayın yalanlarına, kanmayın vaatlerine, kanı kanla yıkamak bize düşmez. Bilmeliyiz ki, kanı kanla yıkayamazsın, kanı kanla yıkamak istersen ellerin daha çok kan olur, yüreklerin daha çok kanar, hanen viran, evinde figan, içinde ateş daha çok olur.

Bu savaş olmaz olsun ey emekçi. Bu savaş senin savaşın değil. Seni senden çalmak, seni senden almak, seni senle vurmak isteyenlerin savaşı. Senin yolun barış olmalı. Senin kapın barış olmalı. Kardeş kardeş yaşamak olmalı, insan insana yaşamak olmalı bu dünyada. Senin dünyan barış. Kardeş kardeşe düşman olmaz, olamaz. İncitirsen incinirsin çünkü. Vururken vurulursun. Sen insansın, sen emekçi. Sana onurlu barış yakışır.

Cümle zalimlerin zulüm dünyasında yaşıyoruz. Memleket zulüm tarlasına dönmüş. Sokaklara inmiş zihinlerdeki linç. Bindirilmiş, kandırılmış kıtalarla “benziyor” diye linç ediliyor insanlar. Yaşar Kemal usta “zulüm tarlasında zulüm biter” demişti. Zulmün son bulması, memleketin barışa hasretliğinin bitmesi için herkese, her yaştan, inançtan, kimlikten ve cinsten insana büyük sorumluluk düşüyor bu memlekette. Özgürlüğe, demokrasiye, adalete, barışa hasret memleket ve emekçi insanlık.

Barış diyenin susturulmadığı, barış diyenin vurulmadığı, barış diyenin yargılanmadığı, barış diyenin hapsedilmediği bir memeleket, bir yaşam özlediğimi z. Bütün yollar barışa çıksın istiyorum ey emekçi. Savaş değil barış olmalı çocuklara armağanın. Savaş değil barış olmalı mutlu yarınlar için emanetin. Mirasın barış olmalı gelecek kuşaklara. İnsanca, hakça bir yaşam için adil ve onurlu barış, bir ihtiyaç değil artık bu memlekette, bir zorunluluk.

“Kandan kına yakılmaz” demiş bir şiirinde Şair Hasan Hüseyin Korkmazgil. Ne güzel anlatmış, ne güzel söylemiş, ne güzel yazmış. Herkesin kulğına küpe olmalı bu söz. Herkesi uyaran olmalı.

Yeni bir seçim maratonu başladı. Seçim mevsimi bitmeden yeni bir seçim kondu önümüze. Savaşın orta yerinde bir seçim. Bir şans oyunu değil bu, bir seçim oyunu. Üstten dayatılan bir seçim. Seçtiğinizin beğenilmediği bir seçim. Tercihinize saygısızlığın seçimi. Size sorulmadan gündemleşen bir seçim.

Sandıklar kuruluyor yeniden. Yeni bir seçim iklimi. Bütün seçimlerden çok başka, çok önemli ve kritik, hassas bir seçim bu yüzden. Seçme hakkı gibi bir hak var, bu hakkı kullanmak ciddi bir sorumluluk, ciddi bir muhasebe, ciddi bir seçimi gerekli kılıyor hepimiz için. Seçimimizi iyi yapmalı. Tercihimizi iyi yapmalı. İyi düşünmeli, doğru karar vermeli ve seçmeliyiz. Her bir oy önemli bu seçimde. Her bir oy değerli. Oy kimliğidir insanın. Oy düşüncesini ifade eder insanın. İradesidir insanın oy. O zaman oyunu kullan, oyuna sahip çık, oyunla pişman olma. Oyunu emeğin için ver. Oyunla emeğine sahip çık. Oyunla insan olma onuruna sahip çık. Oyunu barış ve kardeşlik için, oyunu özgürlük ve demokrasi için, oyunu dayanışma ve adalet için ver ve oyuna sahip çık. Oyunu bu memlekette gönüllü birliktelik ve ortak yaşam için kullan ve oyuna sahip çık.

Unutma, seçim senin. Memleket senle güzel.