İnsanlar yaşama amaçlarına bağlı olarak yaratır, üretir, büyütür, çoğaltır hayat içinde hemen her şeyi. Yaşama amaçlarına bağlı olarak tersinden de azaltır, tüketir, yok eder, yıkar, eksiltir aynı zamanda. İyiden, güzelden, emekten, adaletten, barıştan, kardeşlikten, dostluktan yana, yani insanda insan yanlarını geliştirmekte, paylaşmakta var bu dünyada, bunun tersi olarak yada zıddı olarak tüm bu iyi ve güzel insanı insan yapan ve yücelten erdemleri yok eden, çürüten, eksilten, kıran, döken, yakan, yıkan olmakta var bu dünyada. Önemli olan hangisinden yana, hangi safta olacağımız, seçimimizi ne yandan yapacağımız meselesi bütün mesele.
Ve bütün mesele iyilikleri, güzellikleri, insanı yücelten ve değerli kılan erdemleri bir günlük bir mesele, bir aylık, hatta ve hatta bir yıllık bir mesele olarak ele almamak, düşünmemektir. İnsanın yaşamının bütününe bakarak, bütününü düşünerek değerlendirmekte yarar var. Geçici olana değil kalıcı olmak meselesi tamda burada işte.
Mutluluk, sevinç dediğimiz, insan yaşamını güzelleştiren, yaşamı çekilmez olmaktan kurtaran, yaşamı cezbeden şeyler içinde böyle düşünmeliyiz. Yaşam felsefemiz birazda böyle olmalı. Elbette küçük sevinçlerden büyük mutluluklar yaratmasını bilmeli insan. Küçük küçük mutlu şeyleri üst üste koyarak büyük sevinçler üretmeli insan. Bunu başarmak içinde yaşama nereden ve nasıl baktığımız ve nerede durduğumuz çok önemli işte. İnsan yanımız, insanı yücelten erdemlere sahip olma istek ve çabamız önemli bu konuda. Yaşadığımız sosyal ve toplumsal sorunlara karşı duyarlılığımız, doğa ve çevre sevgimiz, onu koruma bilincimiz bu konuda önemli bir kriter gelişkin ve yararlı insan olma konusunda.
İnsanın yaşamını anlamlı ve değerli kılanda bunlar değil mi? İnsanların yaşam idealleri, yaşama amaçlarıdır nasıl bir insan olduklarını belirleyen. Bireyci bencil bir insan, kendisinden başkasını düşünmeyen, kendisini dünyanın merkezine koyup, benden sonra tufan diyen, bölüşmeyen, paylaşmayan, üretmeyen, çoğaltmayan insan ve bu insanın idealleri ve amaçları derin yalnızlık ile değerli yalnızlık arasında bir nokta olur. Bu insanın kişiliği, karekteri, niteliği bu olur. Ne sevgisi çoğalır böyle insanın, ne sevinci büyür. Ne mutluluk üretir, paylaşır, ne de umudu çoğaltır. Aksine her şeyin eksisini çoğaltır, negatif bir enerji yükler etrafına. Böyle insan yada insanlar sosyal ve toplumsal varlık olmanın ötesinde bir şey olurlar. Biz değil BEN olurlar o kadar.
Kar uğruna yakılan ormanlar, kesilen ağaçlar, kurutulan dereler, değiştirilen iklimler, çıkartılan savaşlar, öldürülen insanlar, yakılan yıkılan evler, kentler, tarihi miraslar, yok edilen tarihsel dokular, açlıktan, susuzluktan kırılan insanlar, patlayan bombalar, işsizlikten bunalan insanlar, denizlerde boğularak can veren göçmenler, sahile vuran çocuklar, ve daha daha neler neler bunları düşündürttü bana bir bayram daha yaklaşırken. Bir bayram daha kutlamaya giderken bunları düşündüm derin derin.
Peki ne yapalım, ne edelim, nasıl yapalım, nerede duralım?
Siz siz olun, ben değil biz olun bir bayram daha kutlarken. Dost olun, kardeş kalın. Barış, adalet duygunuzu yitirmeyin. Sevincinizi paylaşın çoğalsın, acınızı paylaşın azalsın. Yaranızı sarın iyileşsin. Sevginizi paylaşın büyüsün. Umudunuzu paylaşın mutluluğa kavuşun. Yaşama yelken açın dalgaları seyre durun, güneşiniz olsun. Gecede ayınız, gökyüzünde yıldızlarınız olsun insan insan çoğalın. Seven sevilir, sevilen sever. Hayelden gerçeğe koşun. Uzatın ellerinizi birbirinize, birlik olun, dirlik olun, biz olun. Hangi inançtan, hangi dilden, hangi cinsten, hangi ulustan olursa olun, insan olun, kardeş olun, barış içinde yaşayın. Her halkın, her inancın kendine has bayramı var, bayramlar bölmez insanlığı, bayramlaşın. Her dilde kutlayın, her inançta kutlasın. İnsanlık ailesi, büyük insanlık kazanır unutmayın.
Bayram geliyor, hoş gelişi olsun. Bayram geldi bayramlaşalım. Bayramınız kutlu olsun. Yaşam sevinciniz, insan sevginiz, inanç saygınız bayramınızı şen kılsın. Barış, adalet, kardeşlik duygunuz bayramınıza sevinç katsın.
Nice mutlu bayramlar…