GÜVENMEK SEVMEKTİR

Güvenmek ne kadar güzel bir duygu. Sanırım güven duygusu tüm insanlar için en önde gelen duygulardan birisi.

Güven, bizi birbirimize bağlayan, bizi birbirimize kenetleyen ve bizi biz yapan en güzel duygudur değil midir. İnsan için güvenmek sevmekten daha önemlidir yaşamında. İnsan güvendiğini sever şu güzelim Dünya’da. Eğer güven duygusunu yitirmişse sevgi de biter dünyasında.

Şöyle bir hafızamızı tazeleyelim. Güven nedir ?­

Güven, kelimenin tam anlamıyla birine ya da bir şeye itimat etme fikrine gönderme yapar. Güven, iman, sadakat, sırdaşlık, itibar ve inanç arasındaki sıkı bağlantıları gözler önüne sermektedir. Bu, güvenin mutlak ve kör biçimde, karşımızdakilerin her durumda güvenilir ve güvenilmeyi hak eder nitelikte olması gerektiğini düşünmek demek değildir. Hatta bu meyanda dikkate alınabilecek tek güven anlamının, günümüzde özgüven olarak adlandırılan, kişinin başka hiçbir kişiye bağımlı kalmamasını sağlayan bir güvence biçimi olduğunu düşünmek demek hiç değildir dünyamızda.

Elbette özgüven olmadan bir şey yapmak mümkün değildir. Kendine güvenmek, bağ oluşturmayı mümkün kılar. Bunun için başkalarına inanabilmek, güvenebilmek ve onlara bağımlı olma riskini kabul etmek gerekir. Güven olmadan gelecek planları ve zaman içinde şekillenecek projeler ya da planlar yapılamaz. Diğer taraftan güven tehlikelidir, çünkü itimat ettiğimiz insanın beklentilerimizi karşılayamaması ya da daha kötüsü, emanetimize hıyanet etmesi riskini beraberinde getirir.

Birine güvendiğimizde o kişiye inanırız ve sevgimizi sunarız. İnsanlarla karşılıklı ilişkileri güven üzerine kurmak günün birinde bizi hayal kırıklığına uğratamayacak birini bulacağımız, hatta hayal kırıklığına uğramamayı başarabileceğimiz anlamına gelmez mi? Bu, kişinin yaşamının ihanete karşı korunaklı olduğunu sanması da değildir. İnsan olarak arzulamamamız ya da arzulanan olmamamız, baştan çıkarmamamız ya da çıkarılmamamız, aldatmamamız ya da aldatılmamamız, kaçmamamız ya da zarar vermememiz mümkün değildir.

Güven olgusu güvenilen kişiye bir biçimde bağımlı olmak anlamına gelse de bir çocuğun duyduğu gözü kapalı güven ile hareket edebilir hale geldiğimizde başkalarına duymayı öğrendiğimiz güven arasında temel bir fark vardır. Aslında birine tamamen bağımlı olmak ve hayatını onun isteğine ve iyi niyetine teslim etmek bir şeydir; beklentilerimizi karşılayamayacağını, istediğimizde yanımızda olamayacağını, hatta kimi zaman güvenimizi kötüye kullanabileceğini bildiğimiz insanlara güvenmenin bizi içine soktuğu savunmasızlık durumunu kabullenmek başka bir şeydir. Çocuğun kendi kendine ve kendi için var olmayı öğrenme şansı olması durumunda, bahsi geçen bu iki durum çocuklar ile yetişkinler arasındaki farkı ortaya koyar unutmamaktır.

Yaşam dünyamızda yaşadıklarımızla el ele, birlikte güven duygusu ile yaşamamız yolunda sağlam adımlarla yol almaktır. Güvenmek, tam güvenceden faydalanmak değildir dünyamızda. Ama Güvenmek sevmekten çok daha önemlidir, bunu hiç unutmayalım. İnsan sevdiğine güvenir.

Sevginin olmadığı yerde güven de kuş olup, uçup gider…